Мәктәп белән әле дә бергә

Атнабаев, Горький, Суворов (Резун), Әсфәндияров, Пастернак, Исәнголов... Зинфирә Солтан кызы Әминеваның хәзерге китап ихтыяҗлары даирәсе (нәкъ шушы авторларның әсәрләре кунак бүлмәсендә «якындагы резервта» иде), әйтеп торасы да юк, шактый киң күренә. БРның атказанган укытучысы – бер фән кысаларында гына кысык булган кешеләр буыныннан, биология кебек, кызыклы һәм иксез-чиксез булса да.

Балачак һәм гаилә

– Күп балалы гаиләдә Аскын районының Яңа Кара авылында туганмын. Дәү әтием, ул чакта әйтүләренчә, кулак булган, үзе үк булдырган колхозга бөтен нәрсәсен биргән, совет-япон сугышында (1904-1905 – авт.), Беренче дөнья сугышында катнашучы, Георгий тәреләре белән бүләкләнгән... Бик катгый һәм гадел кеше иде.

Әни барыннан да тыш им-том итүче булды – кул-аяк таюларны, авыртуларны дәвалый, үләннәр куллана иде. Биологиягә сөю шуннан килә күрәсең (елмаеп).

Мәктәп һәм «тиеш» турында

– Дөресен әйткәндә, элек кызыклырак кебек иде. Колхозга ике атнага ярдәм итәргә баруны балалар теләп көтте, укытучылар, кагыйдә буларак, кичке унбердән иртә өйгә кайтмый иде. Һәм берсе дә зарланмады – ул вакытта «тиеш» дигән сүз булды.

Укытучылар һөнәренә гашыйк иде. Хәер, укытучыларның хәзерге буыны да ошавын билгеләп үтәргә кирәк. Минем карашка, алар кәгазь эше белән бик мәшгуль. Гомумән, хәзер белем дәрәҗәсе югары, дип исәплим. Тормыш таләпләре шундый.

«Өлгерүчәнлек» хакында

– Нәрсәгә өлгермәдем? Без булганда мәктәпне яңартсалар да (җылылык, электр, санузел, спорт залы һ.б.), мәктәпкә янкорма төзергә өлгермәделәр. Хәер, проекты әзер иде.

Әйдәгез (китап шкафы торган бүлмәгә барабыз, анда китап тиражы унлаган һәм йөз меңләгән данә белән исәпләнгән дәвердән тулы әсәрләр җыелмасы).

– Шуларның күбесен укырга өлгермәдем. Әмма, барысына да өлгерергә тырышам. Бассейн, чаңгы, ярышларда катнашам. Сәяхәт итәм. Оныкам белән беренче сыйныфка йөрибез. Хезмәттәшләргә район ветераннар советы линиясе буенча ярдәм итәм, анда район укытучыларының беренчсл оешмасы рәисе булып торам. Берсен дә игътибарсыз калдырмаска тырышабыз.

Шулай булгач, изгелек чәчәргә тырышам, ә бәя – ул бүләкләр генә түгел (Ә  Зинфирә Солтан кызының, туры әйтик, алар аз түгел – авт.), ә кече Ватанга карата сөю белән тәрбияләнгән укучылар да. Зинфирә Әминева эзләре буенча, биология укытучысына, әйткәндәй, азмы-күпме – егермедән артык укучысы киткән.

Аерылгысыз бәйләнеш турында

– Мәктәптән аерылмадым. Бервакыт урамда укучы килеп: «Сез бит мәктәп мөдире?», – ди. «Инде мәктәптә укытмыйм», – дип җавап бирәм. Ул миңа: «Сез бит һәрвакыт анда йөрисез...», – ди.

Еш кына кырык алты ел педагогик стажымның кырык өч елын биргән 1 санлы мәктәпкә барам, укучылар алдында чыгыш ясыйм. Аларның игътибар һәм аңлау белән тыңлавы шатландыра.

Коллективка шатмын һәм яшь буынны тәрбияләүдә уңышлар телим.